එක් මිනිසෙක් මිනිස් වර්ගයාගේ අවසානය සිදු වන දිනය පිළිබඳ ව දැන ගත්තේය. ඒ දිනය ළංවෙත් ම ඊට මුහුණ දිය යුතු හොඳම විධිය ගැන ඔහු කල්පනා කළේය.
ඔහු තමන්ගේ බහට අවනත වන හැම කෙනකු ම එක තැනකට රැස් කර ගත්තේය. එදා අන්තිම දා ඔහු ඒ හැම දෙනා ම කැටුව එක්තරා කන්දක් මුදුනට නැග්ගේය. ඔවුන් හැම දෙනා ම කඳු මුදුනට එක් රැස් වූ වහාම ඔවුන් සැම දෙනාගේ ම බර එකතු වී ඇති කෙරුණු බලපෑම නිසා කඳු මුදුනේ පස් තට්ටුව පුපුරා ඔවුන් හැම දෙන ම ඒ කඳු මුදුනේ වූ ගිනි කන්ද තුළට කඩා වැටුණේය. ඇත්තෙන් ම ඒ ඔවුන්ගේ අන්තිම දා විය.
(පර්සි ජයමාන්නගේ ‘සූෆි උපමා කතා’ නම් ග්රන්ථයෙනි. මුද්රණය 1990)
2 Comments
meloo rahak neti katawak
ReplyDeleteමොන පිස්සු කතාවක්ද මේ
ReplyDelete